چگونگى فرایند تولید عسل به‌وسیله زنبور
چگونگى فرایند تولید عسل به‌وسیله زنبور
هر زنبور عسل که به صحرا مى‌رود تا مجدد به کندوى خود برگردد، زمان رفت و برگشت و جمع‌آورى محصول سه دقیقه طول مى‌کشد، در حالى که هر ساعت به طور متوسط 250 گل را مى‌مکد و از شیرۀ گل که در شهددان گل قرار گرفته مى‌مکد.
زنبورى که صبح براى مکیدن شهد گل مأموریت مى‌یابد، عصر همان روز به کار دیگر مشغول مى‌شود و یا اگر دو روز شیرۀ گل بمکد و ببرد، روز سوم پولن (گرده‌ى گل) را مى‌برد.
آنچه براى زنبور اهمیت دارد، پرورش گیاه موردعلاقه وى و وجود آن تا شعاع 3 کیلومترى کندو است، و این که آیا حلقۀ گل عمیق است و زبان زنبور به ته آن مى‌رسد یا نمى‌رسد. زنبور در بین راه مقدارى دیاستاز از نوع اینورتاز به داخل آن ترشح مى‌کند و مقدارى از آب شهد از کیسه، جذب بدنش مى‌شود. سپس به کندو رفته و شهد نارس را به داخل سلول‌هایش ریخته و هنگام شب از کندو خارج نمى‌شود. زنبور عسل شهد را مجدداً به داخل کیسۀ ذخیره خود برده و دوباره آنزیم دیاستاز را به آن مى‌افزاید و همچنین رطوبت آن را جذب مى‌کند. این عمل را آنقدر انجام مى‌دهد تا شهد کاملاً غلیظ شده و تبدیل به عسل رسیده گردد.
ملاحظهمى‌فرمایید تهیه عسل کار بسیار دشوارى است که هر زنبور در طول زندگى‌اش فقط 1 قاشق مرباخورى از آن تهیه مى‌کند. در نهایت زنبور براى تمیز ماندن عسل روى آن را با یک لایه موم مى‌پوشاند و موم عسل بر خلاف تصور بسیارى از مردم، مدفوع زنبور نیست.
کوه‌ها جایگاه رفیع زنبوران
از آنجا که کوه‌ها جاى مناسبى براى پرورش و فعالیت زنبور عسل است، زنبوران عسل بنا به فرمان پروردگار در کوه‌ها خانه‌سازى مى‌کنند و شهرى به وجود مى‌آورند که هزاران سطح و یک منشور کثیرالوجه دارد.
آنگاه با نظمى شگرف به زندگى اجتماعى خود مى‌پردازند و از شیرۀ گل‌ها، شهدى شیرین فراهم مى‌آورند.
بلند آسمان جایگاه زنبوران بلندپرواز
در فصل بهار که گل‌ها فراوان و تولید عسل بسیار مى‌شود، هر روز هزاران زنبور جدید به دنیا مى‌آیند و خانه‌ها از عسل و تخم زنبور پر مى‌شود، جمع کثیرى از زنبوران ناچار کندو را براى نوزادان و پرستاران مى‌گذارند و به دنبال ملکه به نقطه‌اى دیگرى مهاجرت مى‌کنند. ناگهان فضاى نیلگون آسمان در اثر حرکت
هزاران جفت بال مهاجر به ارتعاش در مى‌آید.
خواص عسل طبیعی و ترکیب آن با دارچین و زنجبیل برای چه بیماری‌هایی خوب است!
نقش گیاهان در تولید عسل
زنبوران مهاجر در راه خود به روى اولین درخت فرود مى‌آیند، و همگى همچون خوشۀ انگورى بزرگ اطراف ملکه اجتماع مى‌کنند.
آنگاه چند مأمور اکتشافى به اطراف مى‌فرستند تا جایى مناسب را براى سکونت پیدا کرده به آنجا کوچ کنند.
گاهى همان درخت جاى بسیار مناسبى خواهد بود که براى خانه‌سازى بلافاصله در همان‌جا شروع به خانه‌سازى مى‌کنند.
گاهى به موقع، پرورش‌دهندگان زنبور عسل از اجتماع آنها به روى شاخه درخت باخبر مى‌شوند، بلافاصله با لباس مخصوص به سراغ آنها مى‌روند و خوشۀ زنبور را آهسته از شاخه درخت جدا مى‌کنند و به کندوى مصنوعى مى‌آورند و زنبوران با مومى که تهیه مى‌سازند شروع به خانه‌سازى مى‌کنند.
